Tek Yıllık Bazı Baklagil Yem Bitkilerinin Verim ve Verim Unsurları İle Bazı Silaj Özelliklerinin Belirlenmesi
Özet Görüntüleme: 738 / PDF İndirme: 456
DOI:
https://doi.org/10.46291/ISPECJASvol4iss3pp477-491Anahtar Kelimeler:
Baklagil, kalite, tek yıllık, tür, yem bitkisi, verimÖzet
Bu çalışma, bazı tek yıllık baklagil yem bitkilerinin Siirt ili kuru şartlarında verim ve verim unsurları ile bazı silaj özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2018-2019 yetiştirme döneminde yürütülmüştür. Çalışmada, bitkisel materyal olarak 10 farklı baklagil yem bitkisi türü kullanılmıştır. Bunlar; Gap Pembesi (Yem bezelyesi), Doruk (Yaygın fiğ), Görkem (Koca fiğ), Tarm beyazı (Macar fiği), Efes-79 (Tüylü fiğ), Derya (İskenderiye üçgülü), Göryaka (Yem baklası), Gap mavisi (Mürdümük), Hat-8 (Burçak) ve Berkem (Çemen) türleridir. Tarla denemesi tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada; Bitki boyu (cm), yeşil ot verimi (kg ha-1), kuru ot verimi (kg ha-1), kuru ot oranı, silaj pH değeri, laktik asit (LA) oranı, kuru madde tüketim (KMT) oranı, ham protein (HP) oranı, ham protein verimi (kg ha-1), ADF ve NDF oranı, sindirilebilir kuru madde (SKM) oranı, nispi yem değeri (NYD), silaj kuru madde (KM) oranı incelenmiştir. Araştırma sonucuna göre; Ortalama bitki boyu 66.17 cm, yeşil ot verimi 29.530 kg ha-1, kuru ot verimi 7.281 kg ha-1, kuru ot oranı %24.39, silaj pH değeri 4.40, laktik asit oranı %1.89, kuru madde tüketimi %3.36, ham protein oranı %18.32, ham protein verimi 132.97 kg ha-1, ADF %27.89, NDF %35.81, SKM %67.17, NYD 174.96, silaj kuru madde %34.53 arasında değişim göstermiştir. Tüm sonuçlar göz önünde bulundurulduğunda, burçak ve fiğ türlerinin diğer türlere göre hem verim hem de kalite açısından daha üstün bulunmuştur.
Referanslar
Açıkgöz, E. 1995. Yem Bitkileri, Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. Bursa.
Açıkgöz, E. 2001. Yem Bitkileri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 42, Bursa.
Akbay, F., Erol, A. 2020. Farklı çemen genotiplerinin tarımsal ve morfolojik özellikler yönünden değerlendirilmesi. International Agricultural Congress of Muş Plain, 24-27 September 2019.
Albrecht, K.A., Beauchemin, K.A. 2003. Alfalfa and other perennial legumes silage, ın silage science and technology. Agron, Monogr, 42, ASA, CSSA, and SSSA, Madison, WI, p, 633-664.
Alp, H. 2019. Şanlıurfa ekolojik koşullarında çemen (Trigonella foenumgraecum L.) bitkisinde farklı ekim zamanlarının tarımsal karakterlere etkisinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Şanlıurfa, 28 s.
Altınok, S. 2001. Tüylü fiğ (Vicia villosa L.) ve koca fiğ (Vicia narbonensis L.)'in arpa (Hordeum vulgare L.) ile farklı oranlardaki karışımlarının silaj kalitesine etkileri. Tarım Bilimleri Dergisi, 8(3): 232-237.
Anonim, 2001. Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimatı. ‘‘Serin İklim Tahılları’’. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkezi Müdürlüğü, Ankara.
Anonim, 2015. http://www.dunyagida.com.tr/haber.php?nid=3222 (Erişim Tarihi: 01.12.2019).
Bakoğlu, A., Kökten, K., Karadavut, U. 2004. Bazı macar fiği (Vicia pannonica C.) hat ve çeşitlerinin Bingöl kuru şartlarına adaptasyonu üzerine bir çalışma. III. Bingöl Sempozyumu, Bingöl, 94-99.
Ball, D.M., Collins, M., Lacefield, G.D., Martin, N.P., Mertens, D.A., Olson, K.E., Putnam, D.H., Undersander, D.J., Wolf, M.W. 2001. Understanding Forage Quality. American Farm Bureau Federation Publication, 1-01, Park Ridge, IL.
Bernadette, J., Christian, H., Christian, E. 2000. Within and among cultivar genetic variation in alfalfa forage quality. Morphology and Yield. Crop Science. 40: 365-369.
Collins, M. 1983. Wetting and Maturity Effects on The Yield and Quality of Legume Hay. Crop Science, 75: 523-527.
Davies, O.D. 1991. The Value of Clover in Grass/Clover Silage When Fed to Dairy Cows. Anim. Prod. 52:589.
Hoffman, P.C., Combs, D.K., Casler, M.D. 1998. Performance Of Lactating Dairy Cows Fed Alfalfa Silage Or Perennial Ryegrass Silage. J. Dairy Sci. 81:162-168.
Hoy, M. D., Moore K. J., George, J. R., Brummetr, E. C. 2002. Alfalfa Yield and Quality as Influenced by Establishment Method. Agriculture Journal, 94: 65-71.
Kaplan, M. 2013. Yaygın fiğ (Vicia sativa L.) genotiplerinde hasat zamanının ot verim ve kalitesine etkisi. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 29 (1): 76-80.
Kara, E. 2015. Aydın koşullarında kışlık ara ürün olarak yetiştirilecek tek yıllık bazı baklagil ve buğdaygil yem bitkilerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
Karslı, M.A., Akdeniz, H., Levendoğlu, T., Terzioğlu, Ö. 2005. Evaluation of the nutrient content and protein fractions of four different common vetch varieties. Turk J. Vet. Anim. Sci. 29:pp.1291-1297.
Kendir, H. 1999. Farklı kökenli burçak [Vicia ervilia (L.) Willd.] hatlarının tohum verimleri ve bazı bitkisel özellikleri. Tarım Bilimleri Dergisi, 5 (2): 110-117.
Kjos, N.P. 1990. Evaluation of the feeding value of fresh forages, silage and hay using near inhered reflectance analysis (NIR). LA Comparison Of Different Methods For Predicting The Nutritive Value. Norwegian J. Agric. Sci., 4: 305-320.
Kökten, K., Bakoğlu, A. 2011. Elazığ koşullarında mürdümük (Lathyrus sativus L.)’te farklı sıra arasının tohum verimi ve verim öğeleri üzerine etkisi. Bingöl Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 1(1): 37-42.
Kökten, K., Boydak, E., Kaplan, M., Seydoşoğlu, S., Kavurmacı, Z. 2013. Bazı soya fasulyesi (Glycine max L.) çeşitlerinden yapılan silajların besin değerlerinin belirlenmesi. Türk Doğa ve Fen Dergisi, 2(2): 7-10.
Kökten, K., Kaplan, M., Seydoşoğlu, S., Yılmaz, H.Ş., Uçar, R. 2018. bingöl koşullarında bazı burçak [Vicia ervilia (L.) Willd] genotiplerinin ot verimi ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 5(3): 236-245.
Kökten, K., Kaplan, M., Seydoşoğlu, S., Tutar, H., Özdemir, S. 2019. Bingöl koşullarında bazı burçak (Vicia ervilia (L.) Willd) genotiplerinin tohum verimi, kes verimi ve kes kalitesinin belirlenmesi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 56 (1): 27-33.
Özdemir, B., Gürbüz, B. 1998. Seçilmiş bazı çemen (Trigonella foenum-graecum L.) hatlarının verim ve verim özellikleri üzerinde araştırmalar. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, (7): 2.
Rohweder, D. A., Barnes, R. F., Jorgensen, N. 1978. Proposed Hay Grading Standards Based on Laboratory Analyses For Evaluating Quality. Journal of Animal Science, 47(3): 747-759.
Seydoşoğlu, S., Sayar, M. S., Başbağ, M. 2013. Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı koca fiğ genotiplerinin verim ve verim unsurları. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 1(1): 64-71.
Seydoşoğlu, S., Saruhan, V., Kökten, K. 2015. Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı burçak (Vicia ervilia L. Willd) genotiplerinin verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 32(2):107-115.
Seydoşoğlu, S. 2019. Farklı oranlarda karıştırılan yem bezelyesi (Pisum sativum L.) ve arpa (Hordeum vulgare L.) hâsıllarının silaj ve yem kalitesine etkisi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 56(3): 297-302.
Stoilova, T., Pereira, M.G. 1999. Morphological characterization of 120 lentil (Lens culinaris Medic.) Accessions. Lens Newsletter, 1(2): 7-9
Taştan, V. 2016. Koca fiğ (Vicia narbonensis L.) silajlarında farklı katkı maddeleri kullanımının silaj fermantasyonu üzerine etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tekirdağ, 47.
Turan, N. 2019. Macar fiği ile arpa yaş otunun farklı oranlarda karıştırılarak elde edilen silajın kimyasal kompozisyonu ve kalite parametrelerinin belirlenmesi. Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, 17: 787-793.
Turan, N., Sakman, H. 2019. Yarı kurak iklim koşullarında yazlık olarak yetiştirilen bazı koca fiğ (Vicia narbonensis L.) çeşitlerinin ot verimi ve kalitesinin belirlenmesi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 34 (2019): 377-385.
Van Dyke, N.J., Anderson, P.M. 2000. Interpreting a Forage Analysis. Alabama Cooperative Extension Circular, ANR-890.
Yolcu, H., Tan, M. 2008. Ülkemiz yem bitkileri tarımına genel bir bakış. Tarım Bilimleri Dergisi, 14(3): 303-312.
Yücel, C., Avcı, M., İnal, İ., Akkaya, M. R. 2017. İskenderiye üçgülü (Trifolium alexandrinum L.) ıslah çalışmaları. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Doğa Bilimleri Dergisi, 20 (özel sayı): 17-21.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2020 Yayımlanan makalenin telif hakları yazarına aittir.
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.