Determine the Effects of Bacteria Inoculation on Yield and Yield Components of Some Legume Green Fertilization Crops under Organic Farming Conditions


Abstract views: 521 / PDF downloads: 381

Authors

  • Müslüm COŞKUN GAP Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü
  • Gülşah BENGİSU Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü

DOI:

https://doi.org/10.46291/ISPECJASvol5iss1pp10-20

Keywords:

Green fertilization plants, bacteria ınoculation, green grass, hay and yield

Abstract

This research was conducted to determine the the effects of bacteria inoculation on yield and yield components of some legume green fertilization crops (local red lentil, taşkent forage pea, selçuk-99 common vetch) in the cycle of crop rotation under organic farming conditions, according to the randomized complete blocks divided plots with 3 replications, at the GAP Agricultural Research Institute, Talat Demirören Research Station in Şanlıurfa in 2017 and 2018 years. The main subjects of the experiment were bacterial-inoculated and non-inoculated applications, and the sub-subjects were 3 different green fertilization crops. According to the results obtained; in 2017, while different green fertilization crops x bacteria-inoculated/non-inoculated applications had not affected the plant stem and plant height statistically, but effected the green grass and hay yields at the 5% and 1% significance levels, respectively; in 2018, while different green fertilization crops x bacteria-inoculated/non-inoculated applications had not affected the plant stem length and hay yield, but affected the plant height and green grass yield at the 5% significance level. It has been determined that the most suitable green fertilization crop under the organic farming conditions of the Harran plain in Sanlıurfa province was bacteria-inoculated forage pea.

References

Albayrak, S., M. Güler, M., Töngel, M.Ö. 2004. Effects of seed rates on forage production and hay quality of vetch-triticale mixtures. Asian Journal of Plant Science. 3(6): 752-756.

Anonim, 2003. Köy Hizmetleri Şanlıurfa Araştırma Enstitüsü, Şanlıurfa.

Anonim, 2014. Tarımsal Araştırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğü. GAP Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Şanlıurfa.

Anonim, 2016.ttps://www.tarimorman. gov.tr/BUGEM/TTSM/Belgeler/Tescil/Teknik%20Talimatlar/Ttsm Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimat, Ankara–2016 (Erişim Tarihi: 01/05/2021)

Anonim, 2017. Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Ankara.

Anonim, 2018. Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Ankara.

Anonim,2019. https://www.tarimorman. gov.tr/Konular/Bitkisel-Uretim/Organik-Ta rim/Istatistikler(Erişim Tarihi: 01/05/2021).

Anonymous, 2011. Business Unit of SAS Institute Incorporation, USA. Araştırma Tr. J. of Agriculture and Forestry 23: 119-123 (Erişim Tarihi: 01/05/2020)

Atalay, İ., Mortan, K., 2006. Türkiye bölgesel coğrafyası. Genişletilmiş 3. Baskı, İnkılap Kitapevi. İstanbul.

Başbağ, M., Saruhan, V., Gül, İ., 2001. Diyarbakır koşullarında bazı tek yıllık yem bitkilerinin adaptasyonu üzerine bir araştırma. Türkiye 4 Tarla Bitkileri Kongresi, 17-21 Eylül, 169-173, Tekirdağ.

Bengisu, G., Çekilmez, B. 2020. Harran Ovası’nda yem bitkileri tarımında üretici davranışlarının belirlenmesi. ISPEC Tarım Bilimleri Dergisi, 4(4): 902-922.

Bloemberg, G,V., Lugtenberg, B.J.J., 2001. Molecular basis of plant growth promotion and biocontrol by rhizobacteria. Current Opinion in Plant Biotechnology 4: 343-350.

Çakmakçı, R., Erdoğan, Ü.G. 2008. Organik tarım. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Ders Yay No:236. Erzurum, 355 s.

Çil, A.N., Çil, A., Yücel, C., Açıkgöz, E. 2007. Harran ovası koşullarında bazı bezelye (Pisum sativum L.) hatlarının verim ve verim özellikleri. Türkiye VII. Tarla Bitkileri Kongresi, 25-27 Haziran, Erzurum), Bildiriler 2 Çayır Mera Yem Bitkileri ve Endüstri Bitkileri, 87-89.

Dinç, U. 1988. Güneydoğu Anadolu Topraklar (GAT) 1. Harran Ovası. TUBİTAK Tarım ve Ormancılık Araştırma Projesi No: TOAG –433.Adana.

Düşünceli, F., Şakar, D. 1993. Ülkesel çayır-mer’a ve yem bitkileri araştırma projesi. Yem Bezelyesi Islah Projesi 1992-1993 Gelişme Raporu. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı. Tarımsal Araştırma Genel Md. Güneydoğu Anadolu Tarımsal Araştırma Enst. Md. Diyarbakır. 87-89.

Erol, C., Okant, M. 2020. Mardin ili ve civarında yabani nohut (Cicer reticulatum) gen kaynaklarının belirlenmesi, toplanması ve karakterizasyonu. ISPEC Tarım Bilimleri Dergisi, 4(3): 505-521.

Gürel, N., Okant, M. 2020. Mısır (Zea mays L.) ve börülce (Vigna sinensis L. )’nin ikinci ürün olarak birlikte yetiştirmenin yeşil ot verimi ve bazı tarımsal karakterlere etkilerinin araştırılması. ISPEC Tarım Bilimleri Dergisi, 4(1): 31-41.

Gök, M, Martın, P., 1993. Farklı rhizobium bakterileri ile aşılamanın soya. üçgül ve fiğde simbiyotik azot fiksasyonuna etkisi, Doğa-Tr. J. of Agricultural and Forestry, 17: 753-761.

Gwall, H.B., Tiwari, R.J., Gupta, D.K. 1995. Fertilizer management of lentil under rain-fed conditions in madhya pradesh lens newsletter. 22 (1-2): 11-12.

Haktanır, K., Arcak, S. 1997. Toprak biyolojisi toprak ekosistemine giriş. Ankara Üniversitesi Zir. Fak. Toprak Böl. Yayın No: 1486. Ders Kitabı: 447. Ankara

Kaçar, B., Katkat, A.V. 1999. Gübreler ve gübreleme tekniği. Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No:144, Vipaş Yayın No: 20, Bursa.

Kahnt, G. 1983. Die bedeutung der leguminosen in der fruchtfolge. Nungesser Agririps. No:1.Seite:1-2. Mai.

Karaşahin, M. 2014. Kaba yem kaynağı olarak hidroponik arpa çimi üretiminde kuru madde ve ham protein verimleri üzerine farklı uygulamaların etkileri, Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 9(1): 27-33.

Khşaem. 1994. TSK Araştırma Yıllığı. Şanlıurfa. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü

Poma, I., Noto, F., Frenda, A.S. 1994. High-protein pea. Istituto di Agronomia Generale e Coltivazioni Erbacee, Universita di Palermo, Palermo, Terra-e-Sole. 49: 624, 384-389.

Sağlam T., M,. Bahtiyar, M., Cangir, C., Tok, H.H. 1993. Toprak bilimi. Trakya Üniversitesi, Tekirdağ Zir. Fak., Tekirdağ.

Selçuk, S. 1978. Menemen ovası koşullarında fiğ bitkisinin yeşil gübre değerinin tespiti. Menemen Köy Hizmetleri Araştırma Enstitüsü Yayın No:57. Menemen.

Seydoşoğlu, S. 2014. Diyarbakır ekolojik koşullarında bazı yaygın fiğ (Vicia sativa L.) genotiplerinin verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Türkiye Tarımsal Araştırma Dergisi(1): 117-127.

Sümerli, M., Gül, İ., Yılmaz, Y. 2002. Diyarbakır ekolojik şartlarında yem bezelyesi hatlarının verim ve verim öğelerinin belirlenmesi. Güneydoğu Anadolu Tarımsal Araştırma Enst. Md. Gelişme Raporları (Yayınlanmamış). Diyarbakır

Şahin, K. 2000. Ege bölgesi pamuk tarımında fiğ bitkisinin (Vicia sativa) yeşil gübre Değeri. TKB TAGEM NPAEM Yayın No: 54. Menemen/Aydın 10 (4) 457-461

Tarakçıoğlu, I., 2005. Organik Pamuk: Fantezi Mi. Fırsat Mı? Türkiye Tekstil Sanayii İşverenleri Sendikası Aylık Dergisi (Eylül 2005 sayısı).

Timurağaoğlu, K.A., Genç A., Altınok S., 2004. Ankara koşullarında yem bezelyesi hatlarında yem ve tane verimleri. Tarım Bilimleri Derg., 10(4): 457-461.

Yıldırım, F., Turan, N. 2020. Tek yıllık bazı baklagil yem bitkilerinin verim ve verim unsurları ile bazı silaj özelliklerinin belirlenmesi. ISPEC Tarım Bilimleri Dergisi, 4(3): 477-491.

Tüik. 2018. Bitkisel Üretim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/PreT ablo.do7alt id=1001

Tüik. 2019. Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr /2007.

Willer, H., Lernoud, J., 2017.The World of Organic Agriculture Statistics and Emerging Trends 2017. Research Institute of Organic Agri. (FIBL). Frick. and I

Published

2021-03-09

How to Cite

Müslüm COŞKUN, & Gülşah BENGİSU. (2021). Determine the Effects of Bacteria Inoculation on Yield and Yield Components of Some Legume Green Fertilization Crops under Organic Farming Conditions . ISPEC Journal of Agricultural Sciences, 5(1), 10–20. https://doi.org/10.46291/ISPECJASvol5iss1pp10-20

Issue

Section

Articles