Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Farklı Ekim Zamanlarında Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi Üzerinde Bir Araştırma
Özet Görüntüleme: 348
/ 
PDF İndirme: 182
Anahtar Kelimeler:
Çeşit, ekim zamanı, kalite, yonca, verim unsurlarıÖzet
Bu araştırma, Van koşullarında bazı yonca çeşitlerinin farklı ekim zamanlarındaki ot verimi ve bazı verim unsurlarını belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma, 2006-2009 yılları arasında Van ili Gürpınar İlçesinde üretici şartlarında yürütülmüştür. Deneme, Bölünmüş Parseller Deneme Desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuş olup, ekim zamanları ana parselleri (20.03.2006, 20.04.2006 ve 20.05.2006 ile 01.09.2006, 01.10.2006 ve 01.11.2006), çeşitler (Desica, Kayseri, Bilensoy, MA-414, MA324) alt parselleri oluşturmuştur. Denemenin ilk yılında temizlik biçimi yapılmış olup, veriler 2007 ve 2008 yıllarında alınmıştır. İlk yıl ekim zamanları arasında önemli fark olmamakla birlikte en yüksek yeşil ot verimi 2714.3 kg/da ile 20 Mart ekiminden alınırken, denemenin ikinci yılında ekim zamanları arasında önemli farklılıklar görülmüştür. En yüksek yeşil ot verimi 3385 kg/da ile yine 20 Mart ekiminden alınmıştır. Kuru madde verimlerinde de yine ilk yıl ekim zamanları arasında önemli farklılıklar görülmemiş olup, verimler 737.5-839.9 kg/da arasında değişmiştir. Denemenin ikinci yılında en yüksek kuru madde verimi 1231.9 kg/da olarak 20 Mart ekiminden alınmıştır. Çeşitler arasında da verim bakımından önemli farklar görülmüş olup, en yüksek yeşil ot ve kuru madde verimi her iki yılda ve iki yıl birleştirilmiş analizde sırasıyla 2976-969.1, 3772.1-1331.2 ve 3374.2-1150.2 kg/da olarak Bilensoy çeşidinden elde edilmiştir. Sonbahar ekimlerinde ise herhangi bir çıkış sağlanamadığından dolayı verim ve verim unsurları ölçülememiştir.
Referanslar
Açıkgöz, E., Ekiz, H., Karagöz, A., 1984. Ankara kıraç koşullarında bazı yonca çeşitlerinin verim ve önemli tarımsal özellikleri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, (3): 33-39.
Açıkgöz, E., 1995. Yembitkileri. Uludağ Üniversitesi, Yay. No:7, Bursa. 456.
Açıkgöz, E., 2001. Yembitkileri. 3. Baskı. Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No: 182. VİPAŞ A.Ş. Yayın No: 58. 584 ss. Bursa.
Ak, İ., 1997. Hayvan Yetiştirme, Yemler ve Hayvan Besleme. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notları No: 71. 143. ss. Bursa.
Aka, M. A., Avcıoğlu, R., 1999. Selçuk Koşullarında 7 Farklı Yonca Çeşidinin Verim ve Diğer Bazı Verim Özellikleri Üzerinde Araştırmalar (yüksek lisans tezi, basılmamış). Ege Üniv., Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Bornova, İzmir.
Akbari, N., Avcıoğlu, R., 1992. Ege Bölgesine Uygun Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Agronomik Özellikleri ile Yem Kaliteleri Üzerinde Araştırmalar (doktora tezi, basılmamış). Ege Üni. Fen Bil. Ens., Bornova, İzmir.
Akyıldız, A. R. 1966. Yeşil Yemlerin Saklanması. Yedek Yemler. Ticaret Yemleri. Yemler Bilgisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 274. Ders Kitabı: 96. Ankara Üniversitesi Basımevi. 208 ss. Ankara.
Akyıldız, A. R. 1969. Yemler Bilgisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 380. Ders Kitabı: 136. Cilt: 1, 224 ss. Ankara
Alınoğlu, N., Merttürk, H., Özmen, A. T., 1972. Kayseri Yoncası (Medicago sativa var. Kayseri N.A.)’nın Bazı Önemli Morfolojik ve Fizyolojik Özellikleri Üzerinde Araştırmalar. Ankara Çayır-Mer’a ve Zootekni Araştırma Enstitüsü, Yay. No:19, Ankara.
Altınok, S., Karakaya, A., 2002a. Forage Yield of Different Alfalfa Cultivars Under Ankara Conditions., Tr.J. of Agric. For., (26) s: 11-16. TUBİTAK.
Altınok, S., Karakaya, A., 2002b. Bazı Yonca Çeşitlerinin Ankara Koşullarında Yem Verimleri. Turk.J.Agric.For. (26) s:11-15. Ankara.
Anlarsal, A. E., 1996. Çukurova Koşullarında Değişik Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Bazı Önemli Özelliklerinin Saptanması Üzerinde Bir Araştırma, Ç.Ü.Z.F. Dergisi, 11(3): 119-134.
Avcıoğlu, R., Yıldırım, M. B., Budak, N., 1989. Ege Bölgesine Uygun Yonca Hatlarının Geliştirilmesi ve Adaptasyonu. Ege Üniversitesi Araştırma Fonu, Proje No: 1987/154. s: 56. Bornova, İzmir.
Avcıoğlu, R., Yıldırım, M. B., Tosun, M., 1994. Ege Bölgesine Uygun Yonca Çeşitleri Islahı Amacıyla Intodüksiyonlar ve Yerel Populasyonların Değerlendirilmesi. Tr. J. of Agric. And. Forestry, (18): 131-136. TUBİTAK.
Avcıoğlu, R. , Soya, H. , Geren, H. , Demiroğlu, G. ve Salman, A. 1999. Hasat Dönemlerinin Bazı Değerli Yembitkilerinin Verimine Ve Yem Kalitesine Etkileri Üzerinde Araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi. 15-18 Kasım 1999, Cilt III, Çayır–Mera Yembitkileri ve Yemeklik Dane Baklagiller. ss. 29-34. Adana
Aydın, İ., Acar, Z., Erden, İ., 1994. Samsun Ekolojik Şartlarında Yetiştirilen Bazı Yonca Çeşitlerinin Kuru Ot Ve Ham Protein Verimleri Üzerinde Bir Araştırma. Türkiye I. Tarla Bitkileri Kongresi. 25-29 Nisan 1994, İzmir. 27-31.
Baysal, İ., Manga, İ., Andiç, C., Şılbır, Y., Acar, Z., Terzioğlu, Ö., Polat, T., Erden, İ., Keskin, B., 1995. Yembitkileri Tüketim Projeksiyonları Ve Üretim Hedefleri. TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası, Türkiye Ziraat Mühendisleri Teknik Kongresi. 9-13 Ocak 1995. Tarım Haftası 95 Kongre. Cilt No: 1. T. C. Ziraat Bankası Kültür Yayınları No: 26. ss. 577-597.
Bulgurlu, Ş., Ergül, M., 1978. Yemlerin Fiziksel, Kimyasal ve Biyolojik Analiz Metodları. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No:127, Bornova, İzmir. 58-76.
Cevheri, A. C., Avcıoğlu, R., 1998. Bornova Koşullarında 11 Farklı Yonca Çeşidinin Verim ve Diğer Bazı Verim Özellikleri Üzerinde Araştırmalar (yüksek lisans tezi, yayınlanmamış). EÜ Fen Bilimleri Enst., Bornova, İzmir.
Dennis, R. E., Schonhorst, M. H., Parsons, D. K., 1981. Alfalfa Variety and Brand Characteristi. Forage and Grain, Univ. of Arizona, U.S. Dept. Agric.
Düzgüneş, O., Kesici, T., Koyuncu, O., Gürbüz, F., 1987. Araştırma ve Deneme Metotları. A.Ü. Ziraat Fak. Yayınları, No: 1021, s: 381, Ders Kitabı:295. Ankara.
Eğinlioğlu, G., Sabancı, C. O., Buğdaycıgil, M., Özpınar, H., 1996. Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Menemen Koşullarında Adaptasyonu Üzerinde Bir Araştırma. Türkiye 3. Çayır-Mer’a ve Yembitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996, Erzurum. 321-327.
Elliott, F. C., Johnson, I. J., Schonhorst, M. H., 1972. Breeding for Forage Yield and Quality. Alfalfa Science and Techonology (Ed. C.H. Hanson) Amer. Soc. Agron. Pupl. No:15, p: 319-333.
Gülcan, H., Anlarsal, A. E., 1988. Çukurova Koşullarına Uygun Yonca Çeşit Islahı Üzerinde Araştırmalar. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi., 3(2): 89-99.
Gülcan, H., Anlarsal, A. E., 1992. GAP Bölgesinde Sulu Koşullarda Yetişebilecek Yonca Çeşitlerinin Saptanması Üzerinde Araştırmalar. Ç.Ü.Z.F. Genel Yay. No: 32, GAP Yay. No: 61, Adana.
Kır, B., Soya, H., 2008. Kimi Mer’a Tipi Yonca Çeşitlerinin Bazı Verim Ve Kalite Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. Ege Üni. Zir. Fak. Dergisi, 45(1): 11-19.
Karakurt, E., Fırıncıoğlu, H. K., 2005. Farklı Kaynaklardan Sağlanan Yonca (Medicago sativa L.) Populasyonunda Bazı Önemli Özellikler ve Özellikler Arası İlişkiler Üzerinde Bir Araştırma. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi. 5-9 Eylül 2005, Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü, Ankara. 857-862.
Koç, A., Tan, M., 1996. Erzurum Mer’alarında Doğal Olarak Yetişen Melez Yonca (Medicago varia L.)’nın Bazı Özellikleri. Türkiye 3. Çayır-Mer’a ve Yembitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996, Erzurum. 621-626.
Koç, A., Tan, M., 1997. Tüylü Yonca (Medicago papillosa Boiss.)’nın Bazı Tarımsal Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 6(1): 43-48.
Kuşvuran, A., Tansı, V., Sağlamtimur, T., 2005. K.K.T.C. Sulama Koşullarında Yonca (Medicago sativa L.) ve Bazı Buğdaygil yem bitkilerinin adaptasyon kabiliyetlerinin saptanması. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi. 5-9 Eylül 2005, Antalya (Araştırma Sunusu). 1181-1186. Ç. Üni. Zir. Fak. Tarla Bitkileri, Adana.
Manga, İ., 1981. Erzurum Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Önemli Yonca Varyetelerinin Bazı Agronomik, Morfolojik ve Biyolojik Özelliklerinin İncelediği bir Araştırma. Atatürk Üniv. Zir. Fak. Yay. No: 577, Erzurum.
Sas-Institute, 1985. Sas/ State User’s Guide, 6, 03 ed. SAS. Ins.Cary.N.C.
Serin, Y., Tan, M., Erkovan, H. İ., 2005. Yoncada Azot Ve Fosforla Gübrelemenin Kuru Ot Ve Ham Protein Verimi Ile Ham Protein Oranına Etkileri Üzerinde Bir Araştırma. Türkiye 6.Tarla Bitkileri Kongresi. 5-9 Eylül 2005, Erzurum. 953-956.
Soya, H., Kavut, Y. T., 2004. Bazı Yeni Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Bornova Koşullarındaki Performansları Üzerine Bir Araştırma, (yüksek lisans tezi, basılmamış). Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bornova, İzmir.
Şengül, S., Tahtacıoğlu, L., 1996. Erzurum Ekolojik Şartlarında Farklı Yonca ve Hatlarında Ot ve Ham Protein Verimlerinin Belirlenmesi. Türkiye 3. Çayır-Mer’a ve Yembitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996, Erzurum. 608-614.
Şılbır, Y., Polat, T., Baytekin, H., Avcıoğlu, R., 1994. Bazı Çok yıllık Baklagil Yembitkilerinin Harran Ovası Sulu Şartlarında Adaptasyonu ve Verim Komponentlerinin Saptanması. Türkiye I. Tarla Bitkileri Kongresi. 25-29 Haziran, İzmir 1-6.
Yılmaz, İ., Deveci, M., Akdeniz, H., Andiç, N., Terzioğlu, Ö., Keskin, B., Andiç, C., 1996. Van Kıraç Şartlarında Bazı Önemli Yonca Varyetelerinin Adaptasyonu Ve Ot Verimi Üzerinde Bir Araştırma. Türkiye 3. Çayır Mera ve Yem Bitkileri Kongresi. 17-19 Haziran 1996, Erzurum. 393-401.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2017 ISPEC Journal of Agricultural Sciences
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
